Unhas 100 mulleres se inscriben no Rexistro de Bens Inmobles de Luis Taboada de Vigo contra a reforma de Gallardón

http://www.farodevigo.es/gran-vigo/2014/02/27/quero-rexistrar-o-meu-corpino/975639.html

CURSO DE FORMACION DE MEDIADORAS 2014

As datas para o curso de formación de mediadoras de este ano son:
- O primeiro ciclo os días martes 01 de abril,mércores 02,xoves 03 e venres 04.
- O segundo ciclo os días martes 08 de abril,mércores 09,xoves 10 e venres 11.

Xa está aberto o prazo de inscripción, no cal se poden inscribir mulleres e homes.
Proximamente máis información e programa.
Para calquera dúbida contactar  nos teléfonos ou correos da Rede.

Campamentos A Lanzada 2014

Os campamentos de verán no Centro de Vacacións da Lanzada son un proxecto lúdico e educativo que inclúe a programación e o desenvolvemento de actividades relacionadas coa natureza, artísticas, deportes e xogos, entre outros.


A estes campamentos pódense anotar os rapaces nacidos entre os anos 2001 e 2006, ambos os dous incluídos, que teñan o seu domicilio habitual en calquera dos concellos da provincia de Pontevedra.

Toñi Moreno a unha xoven maltratada de Santiago: «O se denuncia o se calla una para el resto de la vida»

http://www.lavozdegalicia.es/noticia/informacion/2014/02/26/toni-moreno-joven-maltratada-santiago-denuncia-calla-resto-vida/00031393436374306316228.htm

Toñi Moreno a unha xoven maltratada de Santiago: «O se denuncia o se calla una para el resto de la vida»
http://www.lavozdegalicia.es/noticia/informacion/2014/02/26/toni-moreno-joven-maltratada-santiago-denuncia-calla-resto-vida/00031393436374306316228.htm

Toñi Moreno(Presentadora Programa Entre Todos) conversó con Marisol, de 25 años, que entraba en directo para contar su caso. La joven explicó que se había separado del padre de su hijo y comenzó a dar detalles sobre su relación con él. «Tenía síndrome de Edipo, mucha dependencia de su madre», explicó. «Hija mía, ¿tú no sabes que lo primero que hay que hacer es ganarse a tu suegra?», le espetó Toñi Moreno sin apenas dejarla continuar.

«Me ha perdido ella a mí (por su suegra)» siguió la joven, a lo que Toñi Moreno le respondió «No sé quién ha perdido más porque tú ahora no estás con el amor de tu vida». La joven siguió con su relato y en un momento dado mencionó que su expareja la maltrataba. En ese momento la presentadora deEntre Todos la interrumpió y le dijo: «estas cosas no las podemos contar así, si no has puesto una denuncia no podemos contarla así. Cuando pasa una cosa así o se denuncia o se calla una para el resto de su vida». Para terminar con su típico «¿Qué tengo?» y una ovación del público.

A familia do presunto autor da morte da súa muller en Lugo abandona a cidade para evitar vinganzas

http://www.farodevigo.es/sucesos/2014/02/26/familia-presunto-autor-muerte-mujer/974885.html

En Pontevedra...


Concentración da Rede: CAMBIO DE DATA!

A Rede, por motivos alleos á organización, non realizará a concentración, como é habitual, o xoves día 27 dando así a oportunidade a todas nós a participar na manifestación que ten lugar ese mesmo día e hora.
Este mes realizarase conxuntamente coa MMM, que se concentra en repulsa ó asasinato de muller de Pontevedra.


AGARDAMOS CONTAR CON TODAS E TODAS VÓS O VENRES DÍA 28 ÁS 20H NO MARCO.

CONCENTRACIÓN DE REPULSA POLO ASASINATO POR VIOLENCIA MACHISTA


A Rede e a Marcha Mundial das Mulleres convócavos a participar na concentración.

Con ela sumamos outra muller máis na Galiza no que vai de ano, vítima da violencia machista que paga coa súa vida a discriminación e a desigualdade que padecemos todas.

Que a indignación de toda a sociedade saia á rua para rexeitar o cruel asasinato e denunciar a violencia machista padecida polas mulleres e exercida contra elas polo feito de selo.



O VENRES 28 ÁS 20H. NO MARCO EN VIGO

Rexistro dos nosos corpos xoves 27 de febreiro


Colectivos e mulleres doutras cidades están a levar a cabo un acto simbólico de rexistro do seu corpo na "Oficina de Rexistro de Propiedade Mercantil de Bens e Inmobles".
A iniciativa xurdiu a través da artista madrileña Yolanda Domínguez. Para máis información da "Convocatoria de participación de acción colectiva: Rexistro", tedes o enlace da súa páxina web: http://www.yolandadominguez.com/en/

A través das redes sociais, un grupo de mulleres tomou a iniciativa de organizar e lanzar unha convocatoria aberta a toda muller que quixera participar deste acto, previsto para este xoves 27 de Febreiro, hora de quedada, ás 15h diante da "Oficina de Rexistro de Propiedade Mercantil de Bens e Inmobles de Vigo" (R/ Luís Taboada, nº 15).

Manifestación Unitaria ENCHAMOS A QUINTANA. POLOS NOSOS DEREITOS SEXUAIS E REPRODUCTIVOS.

Día 9 de marzo 2014, ás 12:00 horas da Estación de tren en Compostela.

 Organiza PLATAFORMA GALEGA POLO DEREITO AO ABORTO

Poremos autobuses dende Vigo que sairán da Praza dos Cabalos ás 10:00 horas, coste de 8 euros e voltarán despois da festa. Anotate antes do 6 de marzo aos seguintes teléfonos: 698159764 ou 986 827900.

 Ao peche da manifestación, teremos festa, onde xa confirmaron a súa participación:
 -         Artistas:  Mercedes Peón, Uxía Senlle, Sés, As Boubas
-         Poetas: Susana Aríns, Verónica Martínez
-         Presentadoras:  Comba Campoi, Mónica Camaño

feminismo.eu/PlataformaAborto/

@FeminismoGalego

 https://www.facebook.com/pages/Plataforma-Galega-pola-Defensa-do-Dereito-ao-Aborto/160885647418468



https://www.facebook.com/plataformadereitoabortovigo

Día de Rosalía (24 de febreiro, día do nacemento da poeta)

A Fundación Rosalía de Castro pecha o 150 aniversario da publicación de ‘Cantares gallegos’ cun programa especial do Diario Cultural que servirá de marco para a presentación do proxecto de edición de “De Cantares Hoxe. 


Manifestación polo 8 de marzo, día internacional das mulleres. Acudide!!




Comunicado pola igualdade salarial

A Plataforma Andaluza de Apoio ao Lobby Europeo de Mulleres dende 2007, ten unha tarefa máis na súa axenda feministas-activista, si, en 2007  coñecemos que as mulleres traballabamos 53 días máis ao ano que os compañeiros coa mesma categoría profesional para igualar os nosos salarios. Grazas Elena Valenciano, que propiciaches marcar un día na Axenda Pública para visibilizar e esixir A Igualdade Salarial entre Mulleres e Homes. Esixencia que de xeito evidente non necesita máis razóns, pero temos que dalas porque de xustiza é, que a Igual Traballo-Igual Salario. Porque as Mulleres necesitamos autonomía económica para ser independentes e donas das nosas vidas, non podemos seguir apoiando unha sociedade sexista onde os homes son o centro de todo e as mulleres as sostenedoras do Sistema do Benestar Social na máis absoluta precariedade económica e pobreza, cobrando o 47% de nós menos do S.M.I, 643,42 E ao mes, tendo nomes de mulleres o 26% dos contratos a tempo parcial fronte ao 6% que son para os homes, aquí co sumatorio de que o empresariado pode solicitar que se realicen horas extraordinarias. Somos o 94% das mulleres, as que saímos do mercado laboral para coidar a seres queridos, as que asumimos as responsabilidades de educación, saúde, casa, vestido, alimentos...das nosas fillas e fillos, cando os pais desaparecen ou non pagan a pensión alimenticia. Son as profesións feminizadas, de traballos de coidados a persoas maiores, infancia, dependencia, adiccións, violencia... en definitiva o coidado da vida humana as que temos salarios de pobreza.

Non se sostén que sigamos falando de Igualdade, de Dereitos das Mulleres, se seguimos sendo as pobres dos pobres, non permitindonos os nosos salarios ser donas das nosas vidas, a pobreza tamén mata. As Mulleres, todas, necesitamos salarios dignos que nos permitan independizarnos da tutela do pai, o esposo ou o Estado.


¿Ser muller é mellor?

http://internacional.elpais.com/internacional/2014/02/19/actualidad/1392839388_767341.html

As científicas e técnicas cobran un 30% menos de salario cos seus compañeiros

http://sociedad.elpais.com/sociedad/2014/02/17/actualidad/1392642637_215009.html

Lo romántico es político por Coral Herrera Gómez


Amamos patriarcalmente. Amamos democráticamente. Amamos como los capitalistas: con el ansia voraz de poseer al objeto de amor, con el ansia brutal del que colecciona piezas de caza. Nos conquistamos, nos endulzamos, nos fusionamos, nos separamos, nos destruimos mutuamente… nuestra forma de amar está impregnada de ideología, como cualquier fenómeno social y cultural.

El amor romántico que heredamos de la burguesía del siglo XIX está basado en los patrones del individualismo más atroz: que nos machaquen con la idea de que debemos unirnos de dos en dos no es casual. Bajo la filosofía del “sálvese quién pueda”, el romanticismo patriarcal se perpetúa en los cuentos que nos cuentan en diferentes soportes (cine, televisión, revistas, etc.).

A través de los cuentos que nos cuentan, asumimos los mitos, los estereotipos, los ritos y los roles de género tradicionales, y mientras consumimos ideología hegemónica, nos entretenemos y nos evadimos de una realidad que no nos gusta. Consumiendo estos productos románticos aprendemos a soñar con una utopía emocional posmoderna que nos promete la salvación eterna y la felicidad conyugal. Pero solo para mí y para ti, los demás que se busquen la vida.

Frente a las utopías religiosas o las utopías sociales y políticas, el amor romántico nos ofrece una solución individualizada, y nos mantiene distraídas soñando con finales felices.  El romanticismo sirve para que adoptemos un estilo de vida muy concreto, para que nos centremos en la búsqueda de pareja, para que nos reproduzcamos, para que sigamos con la tradición y para que todo siga como está.

El romanticismo patriarcal sirve para que todo siga como está. Unos disfrutando de sus privilegios de género, y las otras sometiéndose a los pequeños reyes absolutos que gobiernan en sus hogares. Sirve, también, para ayudarnos a aliviar un día horrible, para llevarnos a otros mundos más bonitos, para sufrir y ser felices con las historias idealizadas de otros, para olvidarnos de la realidad dura y gris de la cotidianidad. Sirve para que, sobre todo las mujeres, empleemos cantidades ingentes de recursos económicos, de tiempo y de energía, en encontrar a nuestra media naranja. Ante el fracaso, deseamos que todo cambie cuando encontremos al amor ideal que nos adore y nos acompañe en la dura batalla diaria de la vida.
Cada oveja rumiando su pena con su pareja.

Estamos rodeadas de afectos en nuestra vida, pero si no tenemos pareja decimos que “estamos solas”. Las que tienen pareja aseguran que la soledad que sienten en compañía es mucho peor. Muchas mujeres siguen creyendo que la pareja amorosa es la solución a su precariedad, a su vulnerabilidad, a sus problemas personales. Las industrias culturales y las inmobiliarias nos venden paraísos románticos para que busquemos pareja y nos encerremos en hogares felices, entornos de seguridad y aburrimiento que pueden llegar a convertirse en infiernos conyugales.

Las parejas de hoy en día siguen siendo profundamente desiguales, desequilibradas, jerárquicas, y casi todas practican la división de roles: heteros, lesbianas, bisexuales, gays… el amor es el reducto final en el que se ancla el patriarcado. El individualismo del romanticismo patriarcal nos sume en ensoñaciones románticas mientras nos quitan derechos y libertades… todavía una gran parte de la población permanece adormilada, protestando en sus casas, soñando con El Salvador o el Príncipe Azul.

Los medios de comunicación tradicionales jamás promueven el amor colectivo si no es para vendernos unas olimpiadas o un seguro de vida. Si todos nos quisiésemos mucho el sistema se tambalearía, pues está basado en la acumulación egoísta de bienes y recursos y no su gestión colectiva y solidaria. Por ello es que se prefiere que nos juntemos de dos en dos, no de veinte en veinte: es más fácil controlar a dos que a grupos de gente que se quiere.
El problema del amor romántico es que lo tratamos como si fuera un tema personal: si te enamoras y sufres, si pierdes al amado o amada, si no te llena tu relación, si eres infeliz, si te aburres, si aguantas desprecios y humillaciones por amor, es tu problema. Igual es que tienes mala suerte o que no eliges a los compañeros o compañeras adecuadas, te dicen.

Pero el problema no es individual, es colectivo: son muchas las personas que sufren porque sus expectativas no se adecúan a lo que habían soñado. O porque temen quedarse solas, porque  necesiten un marido o una esposa, o porque se decepcionan cuando comprueban que el romántico no es eterno, ni es perfecto, ni es la solución a todos nuestros problemas.

Lo personal es político, y nuestro romanticismo es patriarcal, aunque no queramos hablar de ello en los foros y asambleas.  También la gente de izquierdas y los feminismos seguimos anclados en viejos patrones de los que nos es muy difícil desprendernos. Elaboramos muchos discursos en torno a la libertad, la generosidad, la igualdad, los derechos, la autonomía… pero en la cama, en la casa, y en nuestra vida cotidiana no resulta tan fácil repartir igualitariamente las tareas domésticas, gestionar los celos, asumir separaciones, gestionar los miedos, comunicarse con sinceridad, expresar los sentimientos sin dejarse arrastrar por la ira o el dolor…
No nos enseñan a gestionar sentimientos en las escuelas, pero sí nos bombardean con patrones emocionales repetitivos y nos seducen para que imaginemos el amor a través de una pareja heterosexual de solo dos miembros con roles muy diferenciados, adultos y en edad reproductiva. Este modelo no solo es patriarcal, también es capitalista: Barbie y Ken, Angelina Jolie y Brad Pitt, Javier Bardem y Penélope Cruz, Letizia y Felipe… son parejas exitosas mitificadas por la prensa del corazón para que las tomemos como modelo a seguir. Es fácil entender, entonces, porqué damos más importancia a la búsqueda de nuestro paraíso romántico que a la de soluciones colectivas.

Para transformar o mejorar el mundo que habitamos hay que tratar políticamente el tema del amor, reflexionar sobre su dimensión subversiva cuando es colectivo, y su función como mecanismo de control de masas cuando se limita al mundo del romanticismo idealizado, heterocentrado y heterosexista.

Si me pongo romántica queer, me da por pensar que el amor de verdad podría destruir patriarcado y capitalismo juntos. Las redes de solidaridad podrían acabar con las desigualdades y las jerarquías, con el individualismo consumista y con los miedos colectivos a los “otros” (los raros, las marginadas, los inmigrantes, las presidarias, los transexuales, las prostitutas, los mendigos, las extranjeras). Para poder crear estas redes de amor tenemos que hablar mucho y trabajar mucho: queda todo el camino por hacer.
Tenemos que hablar de cómo podemos aprender a querernos mejor, a llevarnos bien, a crear relaciones bonitas, a extender el cariño hacia la gente y no centrarlo todo en una sola persona. Es hora de que empecemos a hablar de amor, de emociones y de sentimientos en   espacios en los que ha sido un tema ignorado o invisibilizado: en las universidades, en los congresos, en las asambleas de los movimientos sociales, las asociaciones vecinales, los sindicatos y los partidos políticos, en las calles y en los foros cibernéticos, las comunidades físicas y virtuales.

Hay que deconstruir y repensar el amor para poder crear relaciones más igualitarias y diversas.
Es necesario despatriarcalizar el amor, eliminar las jerarquías afectivas, desmitificar finales felices, volverlo a inventar, acabar con los estereotipos tradicionales, contarnos otras historias con otros modelos, construir relaciones diversas basadas en el buen trato, el cariño y la libertad.  Es necesario proponer otros “finales felices” y expandir el concepto de “amor”, hoy restringido para los que se organizan de dos en dos.
Ahora más que nunca, necesitamos ayudarnos, trabajar unidos por mejorar nuestras condiciones de vida y luchar por los derechos humanos para todos. Para acabar con la desigualdad, las fobias sociales, los odios y las soledades, necesitamos más generosidad, más comunicación, más trabajo en equipo, más reds de ayuda. Solo a través del amor colectivo es como podremos articular políticamente el cambio.

Confiando en la gente, interaccionando en las calles, tejiendo redes de solidaridad y cooperación, trabajando unida para construir una sociedad más equitativa, igualitaria y  horizontal. Pensando y trabajando por el bien común, es más fácil aportar y recibir, es más fácil dejar de sentirse sola/o, es más fácil elegir pareja desde la libertad, y es más fácil diversificar afectos. Se trata, entonces, de dar más espacio al amor en nuestras vidas, de crear redes afectivas en las que podamos querernos bien, y mucho.


Que falta nos hace.

A gran incompetencia do Goberno de Madrid: caso Valdeluz

"Habría que cambiar las leyes para que este tipo de centros puedan denunciar. ¿Nos saltamos la Ley de Protección de datos y la voluntad de los padres?",  fontes da Consejería de Asuntos Sociales. O fiscal superior da Comunidad de Madrid, Manuel Moix, tamén apoia a tese do Goberno rexional.

Cómo??? que a Comunidade de Madrid coñecía un caso de abusos a menores e non o puxo en coñecemento da Fiscalía porque os pais non querían denunciar????
ata que punto de indefensión nos atopamos??? qué sociedade estamos creando na que se ocultan abusos a menores por parte DO PROPIO GOBERNO???? E  o que alegan é que se cumpliu o protocolo.......cada día atendemos situacións inxustas baseadas en prazos, en papeis, en trámites...a burocracia en moitas ocasións endurece e agrava a situación das cidadanía....

http://ccaa.elpais.com/ccaa/2014/02/17/madrid/1392652379_410694.html

http://ccaa.elpais.com/ccaa/2014/02/17/madrid/1392652379_410694.html

Publicación "Mujeres ante la adversidad"

Descarga:
http://es.calameo.com/read/0000753358fbb8e01f7c5

Dende o día de hoxe, está dispoñible, no Micrositio de la Rede
Dixital de Coleccións de Museos de España
(http://www.mcu.es/museos/mc/ceres/index.html), a publicación electrónica
"Mujeres ante la adversidad: tiempos y contratiempos".

Esta publicación, que complementa ao catálogo en liña homónimo presentado
o 8 de marzo de 2013, aproxímanos os exemplos de mulleres que loitaron e fixeron
fronte a momentos de adversidade social, económica, profesional e
mesmo vital. A publicación, así mesmo, pretende concienciar sobre a
necesidade de avanzar na defensa da igualdade real e efectiva entre
mulleres e homes e facer fronte ao grave problema da violencia de xénero.
Baixo esta labor, os museos que integran la Rede Dixital de Coleccións
de Museos de España, Cer.es, seguen traballando constantemente
no proxecto Patrimonio en Feminino,
do que esta publicación forma parte.

A o ancho das case cen páxinas de Mulleres ante la Adversidad: tiempos
y contratiempos, poderedes coñecer as figuras insignes que fixeron fronte á
adversidade como a escritora e pensadora Mary Wollstonecraft a
arquitecta Matilde Ucelay; coñecer cal é a situación da violencia de xénero
actualmente en España; aproximarvos á experiencia dunha muller
emprendedora; o deixarvos levar pola maxia da literatura mediante a
entrevista que fixemos á escritora Anxos Caso. Poderedes, así mesmo,
coñecer as experiencias de Milagres del Curral cando estivo á fronte dunha
institución tricentenaria como la Biblioteca Nacional de España e
viaxar nel tempo cara a el Paleolítico para reflexionar sobre os roles
de xénero na Prehistoria.


Acceso ao perfil de Patrimonio en Feminino en Facebook:
http://es-es.facebook.com/pages/patrimonio-en-Feminino/107621772651550?sk=map&activecategory=Fotos&session_ide=1333280545

Debate sobre o aborto na Tetería Arume


Dúas de cada tres mulleres vítimas da violencia machista non denuncian

http://www.lavozdegalicia.es/noticia/sociedad/2014/02/16/dos-tres-mujeres-victimas-violencia-machista-denuncian/00031392584725511995477.htm

"Se nos tratan como obxectos, teremos que rexistrar ese obxecto"



http://praza.com/movementos-sociais/6499/hai-pais-que-chaman-para-ir-rexistrar-o-corpo-das-suas-fillas

Alegacións ó anteproxecto de lei de Gallardón

- Decidir fainos Libres e varias organizacións integrantes da plataforma presentaron as alegacións ao anteproxecto Gallardón no trámite de consultas do anteproyeto
- Ademais de reiterar que se manteña a normativa vixente libre decisión das mulleres para abortar, as organizacións denuncian a actitude do ministro  goberno de ignorar insistentemente a súa opinión
Xoves, 13 de febreiro de 2014
A Plataforma Decidir fainos Libres e varias das organizacións feministas que a integran presentaron hoxe, en rolda de prensa conxunta, a súa resposta á preceptiva solicitude de información do Goberno para a reforma do aborto. E, a pesar dos diversos argumentos utilizados, as alegacións remitidas a Xustiza resúmense nunha: a esixencia ao Executivo e ao ministro Alberto Ruiz Gallardón de que retire o anteproxecto de Lei Orgánica para a protección da vida do concibido e dos dereitos da muller embarazada.
O pasado 15 de xaneiro a Secretaria de Estado remitiu ás organizacións sociais unha solicitude para que informasen o anteproxecto aprobado polo Consello de Ministros o 20 de decembro. Son asociacións de mulleres, sanitarias e de moi diversa índole que, nas últimas semanas, enviaron a resposta común do rexeitamento á totalidade da proposta lexislativa? ?até onde sabemos?. A portavoz de , segundo a portavoz da Plataforma, Isabel Serrano, denunciou "o ocultismo" do Goberno no proceso de elaboración da norma, que "non pretende outra cousa que silenciar a voz das mulleres" e ha ique instou a actuar de aligual forma ao resto de organizacións aínda que non fosen convocadas por Xustiza. o Goberno.
Entre as que xa informaron atópase a Fundación Mulleres que, a través dun exhaustivo escrito de oito puntos cuxo informe, desmonta os argumentos expostos polo ministro Gallardón para a reforma. Critica que o anteproxecto, ?non tomou como punto de partida ningunha avaliación do desenvolvemento da actual lexislación? e lembra, cos datos do propio Ministerio de Sanidade, a diminución do número de abortos rexistrado en 2012 coa vixente lei de prazos. Denuncia tamén que o anteproxecto ?está construído desde o cuestionamiento da autonomía reprodutiva das mulleres españolas? e os impactos negativos sobre cuestións de saúde pública e igualdade que terá a reforma do Goberno de chegar a probarse.

A condena segura do Tribunal Europeo de DDHH
Angeles Jaime, da Asociación de Mulleres Xuristas Themis, advertiu de que "de aprobarse o anteproxecto tal e como está, o Reino de España cultivará unha nova condena do Tribunal Europeo de Dereitos Humanos". A explicación, que tamén recolle o seu escrito de alegacións, é que a norma "pon tantas trabas ao aborto mesmo nos supostos válidos que, na práctica, imposibilítao". Ademais, segundo Jaime, "o anteproxecto adoece dunha pésima técnica xurídica". Un exemplo é o artigo 146.2 que despenaliza unha conduta que non está penalizada.
 A partir de aí, a denuncia da Fundación céntrase en o cuestionamiento da autonomía reprodutiva das mulleres españolas, os impactos negativos sobre cuestións de saúde pública, as discriminacións por motivos económicos? ou as ?situacións de inseguridade xurídica tanto para as mulleres como para os profesionais do ámbito sanitario?. 
Mulleres Xuristas Themis centra as súas alegacións na escasa calidade dos aspectos legais do anteproxecto que, a xuízo da asociación de avogadas, procuradoras, xuízas, maxistradas e secretarias xudiciais, supón ?un atentado aos dereitos fundamentais das mulleres ás que trata como persoas coas capacidades diminuídas e sen poder algún de decisión.
Outro escrito de información ao anteproxecto é o da Federación de Asociacións de Mulleres Separadas e Divorciadas  que arrinca situando a Gallardón no "cuxa presidenta, Ana María Pérez do Campo volveu a destacar que a Gallardón correspóndelle o deshonor de ser o primeiro ministro de Xustiza que se nega a recibir ás organizacións de mulleres desde a instauración da Democracia?. A presidenta da Federación, Ana María Pérez do Campo, insistiu ademais na crítica ao procedemento de elaboración do anteproxecto incluída a solicitude de información: "Foi unha petición tardía e fóra de lugar; non temos nada que dicir a un anteproxecto de lei que non se pode emendar (...) e que devolve ás mulleres a unha situación de servas e escravas".
Gallardón ignora ás mulleres? incluído o seu órgano consultivo
Na rolda de prensa conxunta para a presentación das alegacións participou tamén Yolanda Besteiro que, ademais de ser a presidenta de Mulleres Progresistas é o número dous do Consello Estatal de Participación da Muller cuxa Presidencia ocupa a ministra de Sanidade Ana Mato. Pero nin a unha nin a outra pediu o ministro información nin asesoramento.
Varias organizacións que forman parte do Consello ?que é órgano consultivo do Goberno- xa denunciaron o pasado 23 de xaneiro a actitude do Ministerio de ignorar a súa opinión na elaboración da reforma. Hoxe Besteiro lembrou que "o Goberno non apostou por un proceso de información plural e só se deixou aconsellar polos grupos antielección"  lembrado que?? s as organizacións que teñan a oportunidade de facelo diríxanse ao Ministerio de Xustiza para pedir a retirada do texto.
Nota 2.- Aquí se que hai que pór teléfonos para declaracións. (Os das intervinientes na Roda, polo menos)

Hoxe é o aniversario de Clara Campoamor




En 1988 nace Clara Campoamor, política española da Segunda República que loitou polo sufraxiodas mulleres ata conseguilo.

Neste enlace tedes o discurso que Clara Campoamor deu nas Cortes o 1 de outubro de 1931:
http://www.mujeresenred.net/spip.php?article768


Dende a Rede aconsellámosvos a película:

"CLARA CAMPOAMOR. LA MUJER OLVIDADA."